سری دوم احادیث قدسی

قال الله عزّوجلّ:
بنده‌ام با چیزی بهتر از واجبات به من نزدیک نمی‌شود. و با نافله(کارهای مستحبی) به من نزدیک می‌شود تا اینکه دوستش بدارم. آن‌گاه که دوستش بدارم، من گوش او خواهم شد که با آن می‌شنود و دیده‌ی او که با آن می‌بیند و زبان او که با آن سخن می‌گوید و دست او که قدرت‌نمایی می‌کند. اگر دعایم کند اجابتش می‌کنم و اگر از من بخواهد به او می‌دهم.
(کافی2/353)

قال الله عزّوجلّ:
ای محمد! هر‌که ولی مرا بیازارد به جنگ من برخاسته است.
(کافی2/352)

قال الله عزّوجلّ:
هر‌که بنده‌ی مؤمن مرا بیازارد، باید با من اعلام جنگ کند.
(کافی2/305)

قال الله عزّوجلّ:
ای داوود! همان‌گونه که نزدیک‌ترین مردم به خدا، فروتنان هستند، دورترین مردم از خدا، متکبران هستند.
(کافی2/124)

قال الله عزّوجلّ:
باید که زبانت در نهان و آشکار، یکی باشد.
(کافی8/134)

قال الله عزّوجلّ:
ای عیسی! آن که بر من شوریده و گناه می‌کند تو را نفریبد. روزی مرا می‌خورد و دیگری را بندگی می‌کند...آن‌چنان او را به بند می‌کشم که راه گریزی نداشته باشد.
(کافی8/133)

قال الله عزّوجلّ:
با مستحبات به من نزدیک شو.
(کافی8/132)

قال الله عزّوجلّ:
زبان را در پس اندیشه قرار ده تا در امان باشی.
(‌کافی2/498)

قال الله عزّوجلّ:
آن‌گاه که مرا یاد می‌کنی، فروتن باش.
(‌کافی2/497)

قال الله عزّوجلّ:
یاد من، هر جایی زیباست.
(کافی2/497)

قال الله عزّوجلّ:
مال بسیار، گناهان را از یاد می‌برد.
(کافی2/497)

قال الله عزّوجلّ:
هر‌که مرا یاد کند همدمش می‌شوم.
(کافی2/496)

قال الله عزّوجلّ:
هرگونه می‌خواهی باش که با هر دست که دهی از همان دست می‌گیری.
(‌کافی2/138)

قال الله عزّوجلّ:
شکر، نعمت‌ها را افزون و از دیگران بی‌نیاز می‌کند.
(‌کافی2/94)

قال الله عزّوجلّ:
ای فرزند آدم! خودت را محو بندگی من کن تا دلت را پر از بی‌نیازی کنم.
(‌کافی2/83)