وصیت نامه حضرت زهرا(سلام الله علیها)

پسر عمو! من خبر مرگ خویش را دریافت کرده‏ام و
لحظه به لحظه به زمان دیدار پدر بزرگوارم نزدیک‏تر می‏شوم،
اکنون تو را به انجام خواسته‏هایی که در
دل دارم سفارش می‏کنم.
امام علی(‏علیه‎السلام) به او فرمود: دخت رسول خدا
(صلی الله علیه و آله)! هر چه دوست داری سفارش ‏کن .
امام‏ بر بالین زهرا نشست و از افراد حاضر در
خانه خواست خارج شوند و سپس فاطمه زهرا (علیهاالسلام)
لب به سخن گشود و عرضه داشت:
پسر عمو! بر این باورم از آن زمان که زندگی خود را
با تو آغاز کردم، در خانه‏ات دروغ نگفتم و به تو
خیانت نورزیدم و از اطاعتت سر بر نتافتم؟

بقیه وصیت  نامه در ادامه مطلب

مادر سلام

مادر سلام! می شنوی؟ زینب آمده!
با یک بغل شکایت و ذهنی پر از سوال
اول بگو که پیش خدا کی ببینمت؟
بعد از سه روز؟ چند دهه؟ یا که چند سال؟


آنجا که خوب می‏گذرد، با خدایتان
جمعید دور حوض و کسی هم غریبه نیست
اینجا هم اشک ما و دل تنگ خانه و
جمع شبانه ‏ی پدر و چاه دیدنی است !


در این سکوت غم زده حتی نمی شود
با خاطرات دور و برت درد دل کنی
اما شما هم از در و همسایه راحتی
هم می شود که با پدرت درد دل کنی

بقیه  در ادامه مطلب

فاطمه، فاطمه است

دکتر شریعتی:
خواستم بگویم، که فاطمه دختر محمد است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه همسر علی است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه مادر حسین است.
دیدم که فاطمه نیست.
خواستم بگویم، که فاطمه مادر زینب است.
باز دیدم که فاطمه نیست.
نه، این‌ها همه هست و این همه فاطمه نیست.
«فاطمه، فاطمه است»

کرامت حضرت فاطمه(س) و مسلمان شدن یهودیان

کرامت حضرت فاطمه(س) و مسلمان شدن یهودیان

روزى حضرت امیرالمؤمنین على (علیه السّلام) محتاج به قرض شد

چادر حضرت فاطمه (علیها السلام) را پیش مرد یهودى که نامش زید بود، رهن گذاشت

و قدرى جو قرض گرفت یهودى آن چادر را به خانه برد و در اتاقى گذاشت

وقتى شب شد زن آن مرد یهودى به آن اتاق رفت

ناگاه نورى را از آن چادر دید که تمام اتاق را روشن کرده بود

وقتى زن آن حالت شگفت را دید فریاد زد:شوهر خود را خواست

آنچه را دیده بود براى شوهرش بازگو کرد

یهودى شگفت زده شده بود

میم مثل مادر

دل خورشید محک داشت ؟ نداشت ....... یا به او آینه شک داشت ؟ نداشت .......

آسمانی که فلک می بخشید ...... احتیاجی به فدک داشت ؟ نداشت .......

غیر دیوارو درو آوارش ...... شانه ی وحی کمک داشت ؟ نداشت .......

ظاهراً بال فرشته می سوخت ...... شعله کاری به ملک داشت ؟ نداشت .........

مردم شهر به هم می گفتند ...... در این خانه ترک داشت ؟ نداشت ........

شب شد و آینه ی ماه شکست ...... دست این مرد نمک داشت ؟ نداشت .......

تو بپرس از دل پرخون و غمت ........ چهره ی یاس کتک داشت ؟ نداشت ......

شعر برای ایام فاطمیه

و در آن کوچهٔ تاریک ...
همان کوچهٔ باریک ...
همان کوچهٔ سردی که رخ مادرمان سوخت ...
همان کوچهٔ دلواپسی عمه سادات ...
و آن کوچه که مردان به زنی خندیدند ...
صورت ماه ندیده اش به سیلی سرخ کردند ...

شعر

هر دشمنی که به تو چپ نگاه کند خار میکنم
پوزش به خاک کشم، زندگی اش تار و مار میکنم
«سیّدعلی» مخور غم یار، ببین از برای تو،
«عمّارم» و به منصب خود افتخار میکنم
کابوس ِیک منافق ِملعون ِضدّ ِولی
خواب ِ«بسیجیان خامنه ای ست» دور ِ«سیّدعلی»
شکـی مکن، نسبتشان به عُمر ختم میشود،

در

نجار مدینه

ای کاش نجار مدینه در نمی ساخت یا اگر می ساخت برای خانه حیدر نمی ساخت

مینویسم مادر

فضّه در باز کن امروز نگارم خوب است

باغبانم پس در باغ و بهارم خوب است

از چه با هول و بلا چشم به بستر داری

با علی حرف بزن جان بسپارم خوب است

چه کنم این همه از کوثر من خون نرود

مرحم تازه به زخمش بگذارم خوب است

فاطمه جان، همسر خوبم، عزیزم پاشو

اینکه من بی سپرم، یار ندارم خوب است

نگران من و این حالم و این خانه مباش

تو که خوبی همه ی ایل و تبارم خوب است

از خدا خواسته ام بعد تو و سوختنت

درب این خانه شود سنگ مزارت خوب است

چه کنم فاطمه جان تا که دلت وا بشود؟

مهر و سجّاده و تسبیح بیارم خوب است

قول دادم نکنم گریه، بخندی که نشد

بزنم زیر همه قول و قرارم خوب است