رفتم وب گردی دیدم همه ی وبلاگ ها از عزاداری فاطمه ی می نویسه یکی نبود از حجاب فاطمی بنویسه
یکی نبود از چادر فاطمی بنویسه
همیشه دست های کوچکم به چادر مشکی ات دخیل می بستند!
وقتی چادرت را رها می کردم میان آن همه خانم چادری چه قدر سخت بود پیدا کردنت!
حالا که اگر گم ات کنم نمی ترسم
دیگر گم نمی شوم
چون میان این همه خانم مانتویی پیدا کردنت چه قدر آسان است!
نام این پست رو خودم انتخاب کردم
اول حجاب فاطمی
بعد عزاداری فاطمی
شماره بدم؟؟؟؟
خانوووووووم....شــماره بدم؟؟؟؟؟؟
خانوم خوشــــــگله برسونمت؟؟؟؟؟؟؟
خوشــــگله چن لحظه از وقتتو به مــــا میدی؟؟؟؟؟؟
اینها جملاتی بود که دخترک در طول مســیر خوابگاه تا دانشگاه می شنید!
بیچــاره اصـلا" اهل این حرفـــــها نبود...این قضیه به شدت آزارش می داد
تا جایی که چند بار تصـــمیم گرفت بی خیــال درس و مــدرک شود و
به محـــل زندگیش بازگردد.
بقیه در ادامه مطلب حتما بخونید
پسر عمو! من خبر مرگ خویش را دریافت کردهام و
لحظه به لحظه به زمان دیدار پدر بزرگوارم نزدیکتر میشوم،
اکنون تو را به انجام خواستههایی که در
دل دارم سفارش میکنم.
امام علی(علیهالسلام) به او فرمود: دخت رسول خدا
(صلی الله علیه و آله)! هر چه دوست داری سفارش کن .
امام بر بالین زهرا نشست و از افراد حاضر در
خانه خواست خارج شوند و سپس فاطمه زهرا (علیهاالسلام)
لب به سخن گشود و عرضه داشت:
پسر عمو! بر این باورم از آن زمان که زندگی خود را
با تو آغاز کردم، در خانهات دروغ نگفتم و به تو
خیانت نورزیدم و از اطاعتت سر بر نتافتم؟
بقیه وصیت نامه در ادامه مطلب
مادر سلام! می شنوی؟ زینب آمده!
با یک بغل شکایت و ذهنی پر از سوال
اول بگو که پیش خدا کی ببینمت؟
بعد از سه روز؟ چند دهه؟ یا که چند سال؟
آنجا که خوب میگذرد، با خدایتان
جمعید دور حوض و کسی هم غریبه نیست
اینجا هم اشک ما و دل تنگ خانه و
جمع شبانه ی پدر و چاه دیدنی است !
در این سکوت غم زده حتی نمی شود
با خاطرات دور و برت درد دل کنی
اما شما هم از در و همسایه راحتی
هم می شود که با پدرت درد دل کنی
بقیه در ادامه مطلب
چادر حضرت فاطمه (علیها السلام) را پیش مرد یهودى که نامش زید بود، رهن گذاشت
و قدرى جو قرض گرفت یهودى آن چادر را به خانه برد و در اتاقى گذاشت
وقتى شب شد زن آن مرد یهودى به آن اتاق رفت
ناگاه نورى را از آن چادر دید که تمام اتاق را روشن کرده بود
وقتى زن آن حالت شگفت را دید فریاد زد:شوهر خود را خواست
آنچه را دیده بود براى شوهرش بازگو کرد
یهودى شگفت زده شده بود
دل خورشید محک داشت ؟ نداشت ....... یا به او آینه شک داشت ؟ نداشت .......
آسمانی که فلک می بخشید ...... احتیاجی به فدک داشت ؟ نداشت .......
غیر دیوارو درو آوارش ...... شانه ی وحی کمک داشت ؟ نداشت .......
ظاهراً بال فرشته می سوخت ...... شعله کاری به ملک داشت ؟ نداشت .........
مردم شهر به هم می گفتند ...... در این خانه ترک داشت ؟ نداشت ........
شب شد و آینه ی ماه شکست ...... دست این مرد نمک داشت ؟ نداشت .......
تو بپرس از دل پرخون و غمت ........ چهره ی یاس کتک داشت ؟ نداشت ......
و در آن کوچهٔ تاریک ...
همان کوچهٔ باریک ...
همان کوچهٔ سردی که رخ مادرمان سوخت ...
همان کوچهٔ دلواپسی عمه سادات ...
و آن کوچه که مردان به زنی خندیدند ...
صورت ماه ندیده اش به سیلی سرخ کردند ...
هر دشمنی که به تو چپ نگاه کند خار میکنم
پوزش به خاک کشم، زندگی اش تار و مار میکنم
«سیّدعلی» مخور غم یار، ببین از برای تو،
«عمّارم» و به منصب خود افتخار میکنم
کابوس ِیک منافق ِملعون ِضدّ ِولی
خواب ِ«بسیجیان خامنه ای ست» دور ِ«سیّدعلی»
شکـی مکن، نسبتشان به عُمر ختم میشود،
